علم ثروت امام علی چگونه توضیح می دهد؟ و ماجرای داستان علم و ثروت امام علی و علم بهتر است یا ثروت امام علی ع و داستان علم بهتر است یا ثروت امام علی و علم بهتر است یا ثروت جواب امام علی
این یکی از سوالات کلیدی است که هر انسانی ممکن است در طول زندگی از خود بپرسد که کدام یک بهتر است علم یا ثروت؟ اما پاسخ هر کس متفاوت است و بخصوص در سال های اخیر بخاطر فشار های مادی فراوان و تورم موجود در ایران اما در این بین جواب امام علی به این سوال بسیار جالب است با ما همراه باشید
پاسخ علم بهتر است یا ثروت از دیدگاه امام علی (ع)
به گزارش گروه فضای مجازی ایران وی،در کتاب کشکول بحرانی اینگونه آمده است: جمعیت زیادی دور حضرت علی (ع) حلقه زده بودند. مردی وارد مسجد شد و در فرصتی مناسب پرسید: «یا علی! سؤالی دارم، علم بهتر است یا ثروت؟»، علی(ع) در پاسخ گفت: «علم بهتر است؛ زیرا علم میراث انبیاست و مال و ثروت میراث قارون و فرعون و هامان و شداد.»
مرد که پاسخ سؤال خود را گرفته بود، سکوت کرد.
در همین هنگام مرد دیگری وارد مسجد شد و همانطور که ایستاده بود بلافاصله پرسید: «اباالحسن! سؤالی دارم، میتوانم بپرسم؟» امام در پاسخ آن مرد گفت: «بپرس!»، مرد که آخر جمعیت ایستاده بود پرسید: «علم بهتر است یا ثروت؟»، علی فرمود: «علم بهتر است؛ زیرا علم تو را حفظ میکند، ولی مال و ثروت را تو مجبوری حفظ کنی.» نفر دوم که از پاسخ سؤالش قانع شده بود، همانجا که ایستاده بود نشست.
در همین حال، سومین نفر وارد شد، او نیز همان سؤال را تکرار کرد، و امام در پاسخش فرمود: «علم بهتر است؛ زیرا برای شخص عالم دوستان بسیاری است، ولی برای ثروتمند دشمنان بسیار!» هنوز سخن امام به پایان نرسیده بود که چهارمین نفر وارد مسجد شد.
علم بهتر است یا ثروت و جواب امام علی
اودر حالی که کنار دوستانش مینشست، عصای خود را جلو گذاشت و پرسید: «یا علی! علم بهتر است یا ثروت؟» حضرت علی در پاسخ به آن مرد فرمودند: «علم بهتر است؛ زیرا اگر از مال انفاق کنی کم میشود؛ ولی اگر از علم انفاق کنی و آن را به دیگران بیاموزی بر آن افزوده میشود.»
نوبت پنجمین نفر بود. او که مدتی قبل وارد مسجد شده بود و کنار ستون مسجد منتظر ایستاده بود، با تمام شدن سخن امام همان سؤال را تکرار کرد. حضرت علی در پاسخ به او فرمودند: «علم بهتر است؛ زیرا مردم شخص پولدار و ثروتمند را بخیل میدانند، ولی از عالم و دانشمند به بزرگی و عظمت یاد میکنند.»
با ورود ششمین نفر سرها به عقب برگشت، مردم با تعجب او را نگاه کردند، یکی از میان جمعیت گفت: «حتماً این هم میخواهد بداند که علم بهتر است یا ثروت!»، کسانی که صدایش را شنیده بودند، پوزخندی زدند. مرد، آخر جمعیت کنار دوستانش نشست و با صدای بلندی شروع به سخن کرد: «یا علی! علم بهتر است یا ثروت؟»، امام نگاهی به جمعیت کرد و گفت: «علم بهتر است؛ زیرا ممکن است مال را دزد ببرد، اما ترس و وحشتی از دستبرد به علم وجود ندارد.» مرد ساکت شد.
همهمهای در میان مردم افتاد؛ چه خبر است امروز! چرا همه یک سؤال را میپرسند؟ نگاه متعجب مردم گاهی به حضرت علی و گاهی به تازهواردها دوخته میشد. در همین هنگام هفتمین نفر که کمی پیش از تمام شدن سخنان حضرت وارد مسجد شده بود و در میان جمعیت نشسته بود، پرسید: «یا اباالحسن! علم بهتر است یا ثروت؟» امام فرمودند: «علم بهتر است؛ زیرا مال به مرور زمان کهنه میشود، اما علم هرچه زمان بر آن بگذرد، پوسیده نخواهد شد.»
در همین هنگام هشتمین نفر وارد شد و سؤال دوستانش را پرسید که امام در پاسخش فرمود: «علم بهتر است؛ برای اینکه مال و ثروت فقط هنگام مرگ با صاحبش میماند، ولی علم، هم در این دنیا و هم پس از مرگ همراه انسان است.» سکوت، مجلس را فراگرفته بود، کسی چیزی نمیگفت. همه از پاسخهای امام شگفتزده شده بودند که، نهمین نفر هم وارد مسجد شد و در میان بهت و حیرت مردم پرسید: «یا علی! علم بهتر است یا ثروت؟»، امام در حالی که تبسمی بر لب داشت، فرمود: «علم بهتر است؛ زیرا مال و ثروت انسان را سنگدل میکند، اما علم موجب نورانی شدن قلب انسان میشود.»
نگاههای متعجب و سرگردان مردم به در دوخته شده بود، انگار که انتظار دهمین نفر را میکشیدند. در همین حال مردی که دست کودکی در دستش بود، وارد مسجد شد. او در آخر مجلس نشست و مشتی خرما در دامن کودک ریخت و به روبهرو چشم دوخت. مردم که فکر نمیکردند دیگر کسی چیزی بپرسد، سرهایشان را برگرداندند، که در این هنگام مرد پرسید: «یا اباالحسن! علم بهتر است یا ثروت؟»، نگاههای متعجب مردم به عقب برگشت. با شنیدن صدای علی (ع) مردم به خود آمدند: «علم بهتر است؛ زیرا ثروتمندان تکبر دارند، تا آنجا که گاه ادعای خدایی میکنند، اما صاحبان علم همواره فروتن و متواضعاند.» فریاد هیاهو و شادی و تحسین مردم مجلس را پر کرده بود.
سؤال کنندگان، آرام و بیصدا از میان جمعیت برخاستند. هنگامیکه آنان مسجد را ترک میکردند. صدای امام را شنیدند که میگفت: «اگر تمام مردم دنیا همین یک سؤال را از من میپرسیدند، به هر کدام پاسخ متفاوتی میدادم.»
کشکول بحرانی، ج۱، ص۲۷. به نقل از امام علیبنابیطالب، ص۱۴۲.
برخی از فضایل امام علی (ع)
- پیامبر(ص): همانا جانشینم و وارثم، که دینم را ادا میکند و وعدههایم را به انجام میرساند، علی بن ابی طالب است.
- پیامبر(ص): ان السعید کل السعید حق السعید من احب علیاً فی حیاته وبعد مماته (ترجمه: هماناخوشبخت، خوشبخت کامل، خوشبخت حقیقی، کسی است که علی را هنگام زندهبودنش و پس از مرگش دوست بدارد.)
- پیامبر(ص) خطاب به علی(ع): برخیز! بخدا سوگند که تو را خشنود خواهم کرد، تو برادرم و پدر فرزندانم هستی، و بر سنت من میجنگی؛ هر کس بر پیمان من بمیرد، در گنج الهی است، و هر کس بر پیمان تو بمیرد، به عهد خویش وفا کرده است؛ و هر کس بمیرد در حالی که تو را پس از مرگت دوست بدارد، خدا پایان کارش را در آسایش و ایمان مینهد مادام که خورشیدی طلوع یا غروب کند.
- پیامبر(ص): علی از من است و من از اویم، و دین مرا جز من و علی، کسی ادا نمیکند.
- سخن ابن عباس هنگام مرگ: اللهم انی اتقرب الیک بولایه علی بن ابی طالب (ترجمه: خدایا! من با ولایت علی بن ابی طالب به تو تقرب میجویم.)
- ابوسعید خدری: منافقان انصار را صرفاً از روی دشمنیشان با علی میشناختیم.
- پیامبر(ص): هرکس علی را بیازارد مرا آزرده است.
- احمد بن حنبل: بدان حد که برای علی بن ابی طالب (رض) فضائل آمده است، برای هیچیک از یاران رسول خدا(ص) نیامده است.
- عبدالله بن مسعود: ما میگفتیم که برترین مردم مدینه، علی بن ابی طالب است.
- آگاهترین مردم مدینه به فرائض، علی بن ابی طالب است.
- عبیده سلمانی: یک سال با عبدالله بن مسعود همراه بودم؛ سپس با علی همراه شدم؛ همانا برتریعلمی علی بر عبدالله، همچون برتری مهاجر بر اعرابی (بیاباننشینهای بیسواد) است.